SERVET HALAEn çok belki, merdivenlerden yan yan,
birer birer inişin,
ve gülüşünde bile hayatla barışık olamayan
yüzünün o tuhaf donukluğu kalacak bende.
Senin o donuk tarafın
çoluksuz çocuksuz bir hayattan
ama en çok da Pirinççi Niyazi’nin göçüşünden sonra
iyice ıssızlaşan yılların yüzünden oldu besbelli.
Bazen sevmek istesen hatta sevsen bile bazı şeyleri...
Odalarda suskun, uzak bir resim gibi,
kendi küçücük dünyanda yaşadın ömür denen şeyi.
Herkes biraz donuk ve nobran bulurken seni
Bendeki karşılığın hep bil ki, bir kuşun ürkekliği.
Sen şimdi dünyaya dair hırkanı çıkardın
Ve benim duam bu kısacık şiir sana:
Ve bir de dilek bundan sonrası için:
Hepsi karşılasın seni orada
Bu dünyada nen vardıysa eksiğin.
17 Ağustos 2004
Birhan Keskin
